(Yetimden Şaire)

Çoğu insan 20. yüzyılın başında meydana gelen Ermeni Soykırımı'nı biliyor.^th Türkiye genelinde milyonlarca Ermeni'nin evlerinden sürüldüğü ve katledildiği yüzyıl. Ermeni atalarım bu dönemde Türkiye'de Maraş ve Antep şehirlerinde yaşadılar. Maraşlı olan dedem, bütün ailesini Türklerin yaktığı bir kilisede yok ettirmiş. Sadece o ve diğer birkaç genç keşif görevinde olduğu için hayatta kalabildi. Döndüklerinde yanan kiliseye tanık oldular. Anne tarafından büyükbabamın ailesi, Ermenilerin o bölgeden sistematik göç çabalarının bir parçası olarak Antep'teki atalarının topraklarından ve evlerinden sürüldü. Bu yürüyüşe başladıklarında ailesinde on sekiz kişi vardı. Her şey söylenip yapıldığında, sadece dördü hayatta kaldı. Hayatta kalanlar arasında 17 yaşındaki büyük teyzem Vergine, 12 yaşındaki ikizler (Azniv ve Ghevont) ve 6 yaşındaki dedem Sarkis vardı. Büyük teyzem Vergine, kardeşlerinin geleceğine karar verme sorumluluğuna bırakıldı. Halep'te hizmetçi olarak iş bulmayı başardı ve büyük amcam Ghevont bir fırında iş buldu. Azniv ile Vergine, işler düzeldiği ve onunla yapacak başka bir şey olmadığı için onu bir yıllığına Antep'e geri göndermek zorunda kaldı. Sonra altı yaşındaki dedemle ne yapacağımın kararı geldi. Nasıl olduğundan emin değilim ama büyükbabam Lübnan'ın Jbeil kentindeki Kuş Yuvası Yetimhanesine gitti.

Yüz yıl önce, Kuş Yuvası Yetimhanesi veya Tshnotz Pouyn, Ermeni Soykırımı'ndan sağ kurtulanlar için Yakın Doğu Yardım çabalarının bir parçası olarak kuruldu. Dedem yetimhaneye geldiğinde o kadar hastaydı ki, gelemeyeceğini düşündükleri çocukların olduğu bir bölüme yerleştirildi. Onların yanıldığını kanıtladı. O da hayatta kaldı ve gelişti. Yetimhanedeyken keman çalmayı, mobilya yapmayı ve diğer marangozluk becerilerini öğrendi. 16 yaşındayken yetimhaneden ayrıldı, kardeşlerine kavuştu ve yetimhaneden Lübnan'ın Jounieh adlı kasabasına gitti. Büyükbabam Jounieh'de bir marangozluk ve mobilyacılık işi açtı. Daha sonra evlendi ve 4 çocuğu, 8 torunu ve 12 büyük torunu oldu. 1980'lerde Florida'ya ve ardından 1993'te vefat ettiği Kaliforniya'ya taşındı.

Yaklaşık 5 yıl önce şiir yazmaya başladım. 30 Temmuz 2023'te, Greg Alexanian'ın derin düşüncelere daldıran şiir kitabım "Hayret Etmek İçin Hazırlıksız" için bir kitap tanıtım partisi düzenledim. Kitabım hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız, işte bir bağlantı   https://a.co/d/59b1pvV Ayrıca etkinliği Lübnan'daki Kuş Yuvası Yetimhanesi için bağış toplama etkinliği olarak kullanmaya karar verdim. Etkinlikte herkes en az bir kitap aldı ve Yetim Ermeni Yardım Derneği'ne (SOAR) ne kadar bağış yapmak istediklerine karar verdiler. Cömert bağışların önceden belirlediğim hedefi dört kat aştığını bildirmekten mutluluk duyuyorum. Bird's Nest yetimhanesi, çok ihtiyaç duyulan yetiştirme çabalarına bugün bile devam ediyor ve bu ve diğer büyük amaçlara kalbimizi açarak yardımcı olabiliriz.

İlginçtir ki, “Yüz Yıllık Yolculuk” başlıklı bu makaleyi yazacağımı bilmeden kitabımı “Yolculuk ve İçinde Bulunan Herkes” e adadım. Kimseyi dışarıda bırakmak istemedim. Bu eşzamanlılık, farkındalığımı hepimizin yaşam boyunca bir tür yolculukta olduğumuz gerçeğine geri getiriyor. Yargılamadan, her birimiz yolculuğu olduğu gibi yapmak için bir rol oynuyoruz. Büyükbabamın yolculuğunu bu hale getiren şeyin ne olduğunu düşünüyorum. Nasıl sadece zorlu çocukluğundan sağ çıkmadı, bir adama dönüştü ve 24 torun sahibi oldu. İlk torunu olarak,

Bu soruyu ona sorma fırsatım hiç olmadı. Büyükbabamı tanıdığım için, niyetinin sadece hayatta kalmak değil, gelişmek olduğunu söylemeliyim. Niyet onu taşıdı! Aynı niyeti zorlu durumlarda tüm insanlara iletiyorum. Umut sağladığına ve dünyadaki tüm farkı yarattığına inanıyorum.

Yaptıkları tüm çalışmalar ve ailemin hikayesini vurguladıkları için SOAR'a minnettarım. Dünyanın dört bir yanındaki Ermenilerin hala yardımımıza ihtiyacı var. Her yerde herkesi ihtiyacı olanlara yardım etmek için yenilikçi yollar bulmaya teşvik ediyorum. Sonsuz takdirimle gönderiyorum.

Greg İskenderiyen
hazırlıksız2bamazed@gmail.com
Ağustos 2023