(Որբից մինչև բանաստեղծ)

Մարդկանց մեծ մասը ծանոթ է 20-ականների սկզբին տեղի ունեցած Հայոց ցեղասպանությանը^th Դար, որտեղ միլիոնավոր հայեր արտաքսվեցին իրենց տներից և կոտորվեցին ամբողջ Թուրքիայում: Իմ հայ նախնիներն այս ընթացքում ապրել են Թուրքիայում՝ Մարաշ և Այնթաբ քաղաքներում։ Հորական պապս, ով մարաշցի էր, ամբողջ ընտանիքը ջնջել էր թուրքերի կողմից հրկիզված եկեղեցում։ Նա կարողացավ գոյատևել միայն այն պատճառով, որ նա և մի քանի այլ երիտասարդներ դուրս էին եկել հետախուզական առաքելության մեջ: Երբ նրանք վերադարձան, ականատես եղան վառվող եկեղեցուն։ Մորական պապիս ընտանիքը դուրս է մղվել Այնթապի իրենց պապենական հողերից և տնից՝ որպես այդ շրջանի հայերի համակարգված արտագաղթի ջանքերի մի մաս: Երբ նրանք սկսեցին այս երթը, նրա ընտանիքում տասնութ անդամ կար: Երբ ամեն ինչ ասվեց ու արվեց, միայն չորսը ողջ մնացին: Փրկվածների թվում էին իմ մեծ մորաքույրս՝ Վերգինեը, ով 17 տարեկան էր, երկվորյակները (Ազնիվ և Ղևոնթ) երկուսն էլ՝ 12 տարեկան, և Սարգիս պապս՝ 6 տարեկան։ Իմ մեծ մորաքույր Վերգինեին մնաց իր եղբայրների ու քույրերի ապագան որոշելու պատասխանատվությունը: Նա կարողացավ Հալաբում աղախնի աշխատանք գտնել, իսկ մեծ հորեղբայրս՝ Ղևոնթը՝ հացի փուռում։ Ազնիվի հետ Վերգինեն ստիպված եղավ նրան մեկ տարով հետ ուղարկել Այնթապ, քանի որ գործերը հարթվել էին, և նրա հետ այլ բան չկար։ Հետո որոշվեց, թե ինչ անել պապիկիս հետ վեց տարեկանում: Չգիտեմ, թե ինչպես, բայց պապս հայտնվեց Լիբանանի Ջբեյլի «Թռչնոց Բույն» մանկատանը:

Հարյուր տարի առաջ հիմնադրվել է «Թռչնոց բույն» որբանոցը կամ «Տշնոց Պույն»-ը՝ որպես Հայոց ցեղասպանությունը վերապրածների Մերձավոր Արևելքի Օգնության ջանքերի մի մաս: Երբ պապս հասավ մանկատուն, նա այնքան հիվանդ էր, որ նրան տեղավորեցին երեխաների մի մասում, ովքեր կարծում էին, որ չեն հասնի: Դե, նա ապացուցեց, որ նրանք սխալ են: Նա նույնպես գոյատևեց և ծաղկեց: Մանկատանը սովորել է ջութակ նվագել, կահույք պատրաստել և ատաղձագործության այլ հմտություններ։ Երբ նա 16 տարեկան էր, նա թողեց որբանոցը, վերամիավորվեց իր քույր-եղբայրների հետ և որբանոցից բարձրացավ դեպի Լիբանանի Ջունիե կոչվող քաղաքը: Պապս Ջունիեում ատաղձագործություն և կահույքագործություն է բացել: Այնուհետև նա ամուսնացել է և ունեցել 4 երեխա, 8 թոռ և 12 ծոռ։ 1980-ականներին նա տեղափոխվեց Ֆլորիդա, այնուհետև Կալիֆորնիա, որտեղ ի վերջո անցավ 1993 թվականին:

Մոտ 5 տարի առաջ սկսեցի բանաստեղծություններ գրել։ 30 թվականի հուլիսի 2023-ին ես գրքի շնորհանդես ունեցա Գրեգ Ալեքսանյանի «Անպատրաստ ապշելու» խորհած բանաստեղծական գրքի համար: Ահա մի հղում, եթե ձեզ հետաքրքրում է ավելին իմանալ իմ գրքի մասին   https://a.co/d/59b1pvV Որոշեցի նաև միջոցառումն օգտագործել որպես դրամահավաք Լիբանանի «Թռչնոց Բույն» մանկատան համար: Միջոցառմանը բոլորը ստացան գոնե մեկ գիրք և որոշեցին, թե որքան են ցանկանում նվիրաբերել Որբացած Հայ օգնության միությանը (SOAR): Ուրախ եմ տեղեկացնել, որ առատաձեռն նվիրատվությունները չորս անգամ գերազանցեցին իմ կանխորոշված ​​նպատակը: «Թռչնոց բույն» մանկատունը շարունակում է իր խիստ անհրաժեշտ դաստիարակչական ջանքերը նույնիսկ այսօր, և մենք կարող ենք օգնել՝ բացելով մեր սրտերը այս և այլ մեծ նպատակների համար:

Հետաքրքիր է, որ չիմանալով, որ կգրեմ այս հոդվածը, որը վերնագրված է «Հարյուր տարվա ճանապարհորդություն» վերնագրով, ես իմ գիրքը նվիրեցի «Ճամփորդությունը և բոլոր նրանց, ովքեր դրանում են»: Ես չէի ուզում որևէ մեկին անմասն թողնել: Այս սինխրոնիկությունը վերադարձնում է իմ գիտակցությունը այն փաստին, որ մենք բոլորս ինչ-որ ճանապարհորդության մեջ ենք կյանքի միջով: Առանց դատելու, մեզանից յուրաքանչյուրը իր դերն է խաղում ճանապարհորդությունը դարձնելու այն, ինչ կա: Ես մտածում եմ այն ​​մասին, թե ինչն է դարձրել պապիկիս ճանապարհորդությունը: Ինչպե՞ս նա ոչ միայն վերապրեց իր դժվարին մանկությունը, վերածվեց տղամարդու և ունեցավ 24 ժառանգ: Որպես իր առաջին թոռնիկ,

Ես երբեք առիթ չեմ ունեցել նրան այս հարցը տալու։ Ճանաչելով պապիկիս՝ պետք է ասեմ, որ նրա նպատակն էր ոչ միայն գոյատևել, այլև ծաղկել: Մտադրությունը նրան տարավ։ Այս նույն մտադրությունը ես փոխանցում եմ դժվար իրավիճակներում հայտնված բոլոր մարդկանց: Ես հավատում եմ, որ դա հույս է տալիս և բոլոր փոփոխություններն է անում աշխարհում:

Ես երախտապարտ եմ SOAR-ին իրենց կատարած բոլոր աշխատանքի և իմ ընտանիքի պատմությունը լուսաբանելու համար: Աշխարհասփյուռ հայերը դեռ մեր օգնության կարիքն ունեն։ Ես խրախուսում եմ բոլորին ամենուրեք գտնել նորարարական ուղիներ՝ օգնելու կարիքավոր մյուսներին: Ես ձեզ ուղարկում եմ իմ անսահման երախտագիտությամբ:

Գրեգ Ալեքսանյան
Unprepared2bamazed@gmail.com
Օգոստոս 2023