SOAR - Արևելյան Ասիա Գլուխ

Արևելյան Ասիան միացել է SOAR ընտանիքին 2015թ. մայիսին: Արևմտյան աշխարհի համեմատ, Արևելյան Ասիայի երկրների մեջ փոքրաթիվ հայկական համայնք կա: SOAR-East Asia-ն համախմբում է նվիրյալ կամավորների, ովքեր, չնայած իրենց նախնիների հայրենիքից զգալի հեռավորությանը, իրենց սրտերում առանձնահատուկ տեղ ունեն որբ հայ երեխաների համար: SOAR-Արևելյան Ասիան բաղկացած է կամավորներից Չինաստանում, Ճապոնիայում և Հոնկոնգում:

Մայրցամաքային Չինաստանում և Հոնկոնգում ներկայումս ապրում է մոտ 500 հայ։ Այս հայկական համայնքը, որը սովորաբար կոչվում է ChinaHay, պարբերաբար միջոցառումներ է կազմակերպում Չինաստանում։ Թեև ներկայիս համայնքը համեմատաբար փոքր է, հայերը դարեր շարունակ պատմական ներկայություն են ունեցել Չինաստանում: 1898 թվականին չինական Արևելյան երկաթուղու կառուցման ժամանակ Մանջուրիայում բնակություն են հաստատել սահմանափակ թվով հայեր, որոնց հիմնական բնակավայրը եղել է Հարբինում։ Ռուս-ճապոնական պատերազմից հետո հայերի թիվը մեծացավ, ինչի պատճառով անհրաժեշտություն առաջացավ ստեղծել կազմակերպություն՝ կարիքավոր հայրենակիցներին օգնելու և նրանց ազգային ժառանգության պահպանման համար։ Հայ ազգային կազմակերպությունը (ՀԱՕ) հիմնադրվել է 1917 թվականին, իսկ կանոնադրությունը հաստատվել է տեղական իշխանությունների կողմից 1919 թվականին: 1923 թվականին ՀԱՕ-ը կառուցել է իր եկեղեցին և դրան կից սոցիալական դահլիճը: Քանի որ հայկական գաղութի անդամների մեծ մասն ապրում էր Հարբինում, որն ուներ Չինաստանի միակ հայկական եկեղեցին, Հարբինը դարձավ Չինաստանի հայության կենտրոնը։ ՀԱՕԿ-ի հիմնական խնդիրներից էր տարեցներին, աղքատներին, որբերին աջակցության խնդիրները լուծելը։ Վարչությունը կազմակերպում էր հասարակական միջոցառումներ և բեմադրում ազգային և գրական պիեսներ՝ երիտասարդական խմբի հայերեն կատարմամբ։ Ազգային և կրոնական տոներին կազմակերպվում էին թեյախմություններ։ Հեղինակավոր Առևտրային ակումբում և Չուրին ակումբում անցկացվել են հայոց լեզվի և գրականության ուսումնասիրության դասեր և թատերական ներկայացումներ:

Շատ հայոց պատմություն կա նաև Շանհայում: Հայ Օգնության Միությունը (ՀՕՄ) արդեն 1920թ.-ին Շանհայում մասնաճյուղ ուներ: ՀՕՄ-ի կողմից սկզբնապես ստեղծված տներն էին, որոնք ի վերջո դարձան Շանհայի հայկական ակումբ: Դրա նպատակը երկուսն էր. նախ՝ այն օգնեց փախստականներին տեղավորվել իրենց նոր միջավայրում. և երկրորդ՝ այն ծառայեց որպես հանդիպման վայր համախոհների համար՝ հավաքվելու և պատմություններ փոխանակելու համար: 1949-ին կոմունիստների իշխանությունից հետո հայերի մեծ մասը լքեց Չինաստանը (հիմնականում Սան Ֆրանցիսկո), և համայնքը 50 հոգանոց էր: Այսօր Շանհայում գործում է Չինաստանի հայ համայնքի ակտիվ մասնաճյուղ։

Հոնկոնգում 19-րդ դարից տարբեր չափերի հայկական համայնք է ​​եղել։ 20-րդ դարի երկրորդ կեսի մեծ մասի ընթացքում Հոնկոնգը բնական առևտրային կենտրոն էր աշխարհի տարբեր ծայրերից եկած հայերի համար, և միշտ ներկա էր փոքր համայնքը: 2013-ի նոյեմբերին համայնքը բացեց Ջեք և Ջուլի Մաքսյան Հոնկոնգի հայկական կենտրոնը, որտեղ բացման արարողությանը ներկա էին ավելի քան 100 նշանավոր ներկաներ, այդ թվում՝ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ. Համայնքը պարբերաբար միջոցառումներ է կազմակերպում Հայկական կենտրոնում: